Het Korps Mariniers heeft er sinds vrijdag 12 maart 46 nieuwe kaderleden bij. Op deze dag werden op de Van Ghentkazerne in Rotterdam de geslaagden van de VVO (Voorgezette VakOpleiding) bevorderd tot korporaal. Dat gebeurde op een feestelijke manier in het bijzijn van familie en vrienden.
In zijn toespraak memoreerde de commandant van het Mariniers Opleidingscentrum, luitenant-kolonel Peter Jan de Vin, aan de nieuwe verantwoordelijkheden van de kersverse korporaals. “Er is het nodige in jullie geïnvesteerd om zeker te stellen dat we hier vandaag kaderleden hebben staan die voldoen aan de eisen die het Korps Mariniers aan hen stelt, want vanaf vandaag ben je onderofficier en sta je voor het eerst niet enkel tussen de manschappen maar ook boven hen. Daarnaast stel je als leider een norm. Jullie zijn het voorbeeld waar ondergeschikten zich aan spiegelen. Maar die voorbeeldfunctie heb je ook voor collega’s. Door een voorbeeld te zijn, dwing je op een natuurlijke wijze respect af.”
“Best man” van de opleiding werd de kersverse korporaal Bas Hendrickx. Hij werd gekozen door de andere geslaagden. “Op deze manier krijg je geen zware gezichten van de maten”, verduidelijkt sergeant Glazenborg, instructeur VVO. Bas werd daarvoor beloond met een oorkonde en het mariniersbeeldje uit handen van luitenant-kolonel De Vin.
De VVO duurt 29 weken en leidt mariniers op tot onderofficier. Bij het Korps mariniers is korporaal de laagste onderofficiersrang, in tegenstelling tot de andere krijgsmachtdelen, waar sergeant de laagste is. Het Mariniers Opleidingscentrum (MOC) draait twee van deze opleidingen per jaar. Mariniers die vier tot vijf jaar bij het Korps zitten en in positieve zin opvallen komen in aanmerking voor deze pittige opleiding.
De opleiding zelf is in twee delen uiteen te halen. In het eerste gedeelte, de eigenlijke onderofficiersopleiding, wordt de kandidaat geschoold in het lesgeven en in praktische vaardigheden als militaire exercitie, schietinstructie en de nodige didactische vaardigheden. Het tweede gedeelte bevat de vaktechnische opleiding. Hierin gaan de mannen veel het veld in en wordt het leiding geven aan een geweergroep in de praktijk bijgebracht.
Als afsluiting vind er een uitdagende eindoefening van tien dagen plaats. “We zijn begonnen in de Marnewaard en zijn uiteindelijk in de buurt van Budel en Weert uitgekomen. Het algemene scenario was dat Limburg zich wilde afscheiden van Nederland. We zijn begonnen met sociale patrouilles en dat escaleerde naar een gewapend treffen”, verteld “best man” Bas. “Het was de bedoeling te beginnen met een amphibische operatie maar die kon door de ijsgang op de Waddenzee helaas niet doorgaan”, vult sergeant Glazenborg aan. “De eindoefening viel samen met de val van het kabinet. Dat paste precies in het scenario en gaf een realistisch tintje aan de oefening.”
Bas had van tevoren een goed beeld van de opleiding die begon met instructievaardigheden. “Het was best wel wennen om voor een groep te staan. In het begin is leidinggeven moeilijk maar later kenden we elkaar beter en denk je er niet meer over na. Fysiek was het goed te doen.”
Volgens Glazenborg ligt de nadruk op leiderschap tijdens de opleiding. “Met de skills en drills gaan we terug naar de basis zodat alles wat er in de jaren is ingeslopen eruit gehaald wordt en iedereen weer hetzelfde doet. Dat doen we eerst in een leerfase en daarna bij de gevechtstrainingen. Verder zit alles erin, van IED’s to medevac“.
“Vanaf december 2010 zal de VVO nog maar 18 á 20 weken gaan duren”, verteld De Vin. “We halen delen eruit en gaan die eerder aanbieden aan mariniers die ons opvallen en die later in aanmerkingen kunnen komen voor de VVO. In plaats van dat we vier jaar wachten zien we de man al eerder en geven we hem op jongere leeftijd al meer verantwoordelijkheid. Zo halen we de praktische schietinstructeursopleiding naar voren. De marinier die deze opleiding heeft gedaan (die nu nog in de VVO zit. GvO.) mag dan lesgeven op alle infanteriewapens, basis fieldcraft en mag de klein kaliber wapensimulator (KKW-sim) bedienen.” In een later artikel zullen we op de verschillende opleidingen van het MOC terugkomen.
Het zal de (oud)mariniers en aanhangers van het Korps genoegen doen dat dit slechts het eerste van een reeks nieuwe artikelen is over het Korps Mariniers op deze website. Volg ons op Twitter of via de RSS-feed en u hoeft niets te missen.
5 Comments
Jan Kaas
17 maart 2010 at 18:23The Few, The Proud…
Goede zaak Leo & Gerard!!
Keep us informed!
Mark
29 maart 2010 at 19:26Mooi werk Leo en Gerard, ook eens een mooi artikel van de Mariniers welke ik hoog heb zitten als oud-luchtmobiel.
Greetz,
Mark
Ron
21 juli 2011 at 16:21Mooi artikel. Ik denk nog heel vaak aan mijn fantastische tijd bij het korps Mariniers. Als ik nu weer 17 jaar zou zijn, dan zou ik wederom kiezen voor de Mariniers. De korpsgeest die daar heerst onder de maten, de professionaliteit in combinatie met een gezonde dosis humor en zelfkritiek, dat kom je echt nergens anders tegen!
Voor mij nu meer als 20 jaar geleden, maar nog steeds enorm trots dat ik daar heb mogen dienen. QPO !
Oud jan Kaas
16 december 2019 at 09:01Het Korps Marinier.. kaderleden die als oude fossielen denken en je krijgt alleen kansen als marinier als je een likkende bruine ridder bent. Het korps is net een houtje touwtjes eenheid we hadden overal te kort aan en elke oefening zoals de wintertraining of bergtraining moest het wiel opnieuw uitgevonden worden?!
Tijdens uitzendingen zoals bijvoorbeeld Irak in 2003 hadden we wederom overal tekort van.
We reden met zwaar verouderd materiaal zoals landrovers die niet harder reden als 60 km per uur die in Cambodja nog waren ingezet..erg handig als je een achtervolging moet inzetten of in een hinderlaag terecht komt veel frustrerende situaties mee meegemaakt een Irakees die we niet te pakken konden krijgen omdat hij in een golfje diesel ons te snel af was.. We hadden structureel te weinig munitie geen of niks ondersteuningsmiddelen en zelfs de eerste week toen we van koeweit Irak binnen reden kregen we maar 30 patronen per man mee? De MAG of de punt 50 mocht niet getest worden puur uit munitie besparing?!! Waardoor deze wapens soms weigerden als ze echt gebruikt moesten worden dit heeft tot ernstige onveilige situaties geleid. Officieren die zich veilig op het kamp als God waanden maar in het zijterrein krampachtige handelden. Logistieke kaderleden
die het liefste nauwlijks materiaal uitgaven zodat alles ongebruikt in de zeecontainer kon blijven en hij hierdoor eenmaal terug in Nederland een dikke veer in zijn reet gedrukt kreeg van hogerhand. (Bonus)
Ik denk terug aan mijn 8 jaren korps marniers tijd dat het veelal 1 grote amateuristische bende was pang pang roepen in het zijterrein veel afgunst onderling en heel veel vriendjes politiek.
Ik heb zowat mijn hele uitrusting zelf moeten aanschaffen anders moest je het doen met een bokkentuigje uit de tweede wereldoorlog en onderkleding uit de jaren 60.
Binnen het korps zijn er veelste veel oude verzuurde afgestompte kaderleden die de groei van jonge mariniers dwarsbomen en hun motivatie naar nul weten te brengen om hun eigen positie veilig te stellen.
Ik heb me altijd 200 procent gegeven maar kon alleen kansen pakken binnen het korps als er een redelijk objectief selectie beleid was zoals de testweek BBE of bij de kikker opleiding. Maar ook in deze opleidingen heb ik gezien dat de betere marinier de opleiding uit moest omdat 1 van de kaderleden zijn gezicht niet aanstond (op de persoon af selectie) dus er werd niet op kwaliteit geselecteerd maar meer op.. wie mag ik wel.. en wie mag ik niet… Leuke en mooie opleidingen werden zomaar weggeven aan de mariniers die het hardste konden likken of elke dag aan het carpoolen waren met 1 van de betreffende instructeurs of ze waren dorpsgenoten van elkaar.
Bij de mariniers die gewoon de betere waren maar de bepaalde opleidingen niet gegund werden werkte dit natuurlijk zwaar demotiverend dus ook bij mij. En daarom ben ik naar het korps commando troepen ben gegaan. Hier krijgt elke commando dezelfde kansen en word er echt objectief naar de persoonlijke kwaliteiten gekeken. Ook krijg je bij het KCT de juiste uitrusting mee en zitten de juiste mensen op de juiste plek.
Ik zit inmiddels alweer ruim 10 jaar bij het KCT en ik ben blij dat ik bij het Korps Mariniers ben weggegaan dit vanwege het ouderwetse manier van leiding geven binnen deze eenheid maar ook vanwege het “vriendjes politiek” en de vele afgunst van de kaderleden naar de manschappen toe.
Gerard van Oosbree
16 december 2019 at 22:07Ik denk dat er in de tien jaar dat je nu bij het Korps mariniers weg bent, veel ten goede veranderd is. Het veelal jonge kader dat ik heb gezien tijdens mijn reportages was zeer professioneel en goed opgeleid. Ik heb gezien dat ook het selectiebeleid voor speciale opleidingen puur objectief werd gedaan. De criteria waren vooraf helder en als je daar niet aan voldeed dan ging je niet door. Qua uitrusting is er ook veel veranderd. Ik denk dat je je nu niet meer hoeft te schamen voor het Korps mariniers.