Normaal gesproken wordt het Korps Commandotroepen (KCT) omgeven door een en al mysterie. Want ondanks dat de zogenoemde ‘schaduwkrijgers’ van het keurkorps van de Koninklijke Landmacht (KL) onafgebroken wereldwijd worden ingezet, opereren ze immers het liefst onzichtbaar en voornamelijk vanuit de duisternis. Daarentegen als er één ding telt bij het KCT, is dat wel traditie. Een daarvan is dat het Korps jaarlijks op 22 maart haar verjaardag viert. Het begon immers allemaal op die datum in 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog, in het Schotse hooggebergte gelegen plaatsje Achnacarry. Daar begonnen 48 Nederlandse militairen aan een slopende training tot commando. Uiteindelijk haalde slechts 25 van hen letterlijk de eindstreep. Ze kregen als No. 2 (Dutch) Troop een aparte status, en vormden daarmee de kiem waaruit het huidige KCT is ontstaan. Sinds 31 maart 1967 is het daarnaast traditie dat er van af dan ieder lustrum ook een grote commandoreünie wordt georganiseerd. Vanzelfsprekend werd dus op zaterdag 25 maart de kazernepoort in Roosendaal dan ook weer wagenwijd open gezet om gezamenlijk met vele duizenden oud-commando’s en voormalig werknemers van het Korps het 75-jarig verjaardagsfeestje te vieren.
Dat het KCT een hechte club vormt blijkt wel uit het grote aantal van ruim 3000 reünisten die op de ondertussen elfde lustrumviering af zijn gekomen. De gemiddelde leeftijd en het grijze haren gehalte was daarbij hoog, waarvan de meesten ooit als dienstplichtige in Roosendaal gediend hebben. Ze kwamen niet alleen vanuit alle Europese windstreken, maar van over heel de wereld. Zelfs vanuit verre oorden zoals onder andere de Verenigde Staten, Canada, Australië, Suriname, Curaçao, Dubai en Libanon zijn oud-commando’s specifiek voor deze dag richting hun vroegere thuisbasis afgereisd, de Engelbrecht van Nassaukazerne. Door op 25 maart samen te komen konden ze niet alleen oude herinneringen ophalen. Want hoewel de aard van de operaties en de inzet van het KCT door de jaren heen radicaal is veranderd, laat de 5-jaarlijkse reünie zien dat het telkens weer een hoogtepunt is voor elke (niet meer actief dienende) ‘groene baret’ en diegenen die hen daarbij hebben ondersteunt. Want ondanks alle geheimzinnigheid die nu rond de missies van commando’s hangt, is dit niet wat ze specifiek samenbrengt. Wat ze onderling onafscheidelijk bindt blijkt namelijk de opleiding te zijn, die nu al 75 jaar hetzelfde is. De broederschap, kameraadschap en waarden en normen die ze daar in worden bijgebracht en ze letterlijk voor hrt leven vormen, gaan immers nog steeds van oud op jong over. Met name de hoge eisen die nog steeds aan hen worden gesteld, omdat ze heel veel vaardigheden moeten aanleren en die onder extreem bedreigende en stressvolle omstandigheden moeten beheersen. Met andere woorden: Als de jonge Special Forces operator van nu praat met een commando van No2 (Dutch) Troop, of om het even met commando’s die gediend hebben in Nederlands-Indié, Korea, Libanon, Bosnië, Afghanistan en Mali – dan herkent hij hoe die is opgeleid en delen ze dezelfde ontberingen en herinneringen. En net als toen komen ook nu de commando’s uit alle lagen van de maatschappij. Dat schept een onuitwisbare band en die dit keurkorps zo uniek maakt. De kernwaarden van het Korps: Moed, Beleid, Trouw, Eer en Trots hebben dan ook ongetwijfeld tijdens deze reünie de boventoon gevoerd. Daarnaast werd er vooral genoten van de ontmoeting met de maten, ofwel ‘Brothers in Arms’ waarmee in de diensttijd lief en leed werd gedeeld. Eens commando, altijd commando blijkt geen holle frase te zijn.
De openbare viering van het 75-jarige jubileum van het Korps begon met een defilé door het centrum van Roosendaal. Duizenden toeschouwers keken na het middaguur in een behaaglijk voorjaarszonnetje reikhalzend uit naar dit spektakel. Vooral op de Markt en in de Raadhuisstraat stonden de mensen in rijen of zaten ze genoeglijk met een kopje koffie of een koel pilsje op bomvolle terrassen. Dit defilé wordt telkens gehouden om de goede en intieme band te duiden van het KCT met de bevolking van Roosendaal. Een band die terug gaat naar toen het Korps er zich vestigde in 1949.
Commandant Landstrijdkrachten, luitenant-generaal Leo Beulen nam ditmaal als parade-inspecteur het defilé af. Naast een van oor tot oor stralende commandant KCT, kolonel Jelte Groen werd hij daarbij geflankeerd door de burgemeester van Roosendaal, Jacques Niederer, de commissaris van de koning Wim van de Donk, voorzitter Han ten Broeke van de vaste Kamercommissie voor Defensie en drager van de Militaire Willemsorde majoor Marco Kroon. Naast de militaire en civiele genodigden vonden ze onder anderen ook aan hun zijde oud-korpscommandanten en oud-korpsadjudanten, de erecommando’s en gedecoreerde militairen van Korps. Ook ‘Snedder’, de ezel die als mascotte van de commando’s fungeert, ontbrak niet als VIP.
Nadat het Fanfare Korps der Bereden Wapens Koninklijke Landmacht zijn plaats op de Markt had ingenomen kon het defilé, met de vaandelwacht met korpsvaandel voorop, beginnen. Het vaandel werd op de voet gevolgd door ‘The Seaforth Highlanders of Holland Memorial Pipes and Drums’ die naast dat het voor een Schotse noot zorgde ook het Korps herinnerde aan haar Schotse roots. Gedurende een half uur trokken meer dan drieduizend commando’s voorbij. Daarbij werd voor het eerst werd de Vector, het special forces Mobility-voertuig van de toekomst, aan het grote publiek getoond. De Vector is een voertuig dat speciaal ontworpen is voor operaties in moeilijk terrein. De ontwikkeling is gedaan door het Nederlandse bedrijf Defenture uit Tiel in zeer nauwe samenwerking met het Korps Commandotroepen. De ontwikkelings- en beproevingsfase van de Vector is in een afrondende fase en verwacht wordt dat spoedig met de productie kan worden begonnen.
Dan kwamen de mannen aangemarcheerd. Als eerste het detachement met vertegenwoordigingen van de regionale commandoverenigingen met ‘fanions’. Daarna gevolgd door alle lichtingen van het Korps, die voor het overgrote deel ingedeeld waren naar opkomstjaar en compagnie waarbij men gediend had. Daarnaast waren er een aantal speciale detachementen. Zoals die van de Surinamecompagnie, het Nieuw-Guineadetachement, de mannen van voor de ‘inkrimping’ van 1964 toen het korps bestond uit een bataljon en het detachement commando-mariniers. Maar ook de waarnemer-verkenner-para’s van de 104 Waarnemingsverkenningscompagnie, gevolgd door de mannen die vanaf 1993 tot heden dienden in de 108, 104, 105 en 103 Commandotroepencompagnie, de commando’s speciale operaties ontbraken niet. Nieuwkomer in het defilé was de Vereniging Reünisten SSVCIE KCT. Er liepen markante koppen tussen. Het ene detachement wat strakker in het gelid dan het andere. Sommigen de blik strak vooruit, anderen joviaal zwaaiend naar de menigte. Een enkeling deed mee op een scootmobiel of, geduwd door vrienden, in een rolstoel. Allemaal hebben ze de borst vooruit. Trots op zichzelf, de maten en op het Korps. Een prachtig gezicht met nagenoeg allen in het reüniejack dat, door toedoen van operatie ‘Softshell’ van de Commando Business Club, aan iedere reünist van te voren was verstrekt. Voorafgaand aan de bezemwagen reden een aantal voertuigen van de vereniging ‘Keep them Rolling’. Met daarop de commando’s die wat minder ter been waren. Met de veegploeg met bezemwagen was het defilé voorbij.
In de kazerne werd bij terugkomst van het defile als eerste een indrukwekkend standbeeld onthuld als blijvend aandenken 75 jaar KCT. Beeldend kunstenaar Sjaak van den Akker, die het imposante beeld vorm heeft gegeven, verbond er voor zichzelf de naam ‘Mannen van Staal’ aan. Daarnaast kon iedereen zijn bestelde reünie herinneringscoin afhalen. Een unieke coin die speciaal ter gelegenheid van het 75 jarig bestaan door de stichting Commandoreünie, onder auspiciën van de Commandostichting, slechts eenmalig werd uitgegeven. Ondertussen stond ook iedereen op de kazerne paraat om er nog een paar gezellige uurtjes van te maken. Zonder meer overal een vlotte bediening. Dus: Volop kip van het spit, erwtensoep met brood, veel bier, en veel, heel veel bijpraten. Het was immers ook een dag van het uitwisselen van sterke verhalen onderling. Met name herinneringen werden daarbij opgehaald, anekdotes verteld, maar er werd ook volop bijgepraat over hetgeen men daarna heeft meegemaakt. Daarnaast was er ook van alles te beleven op de kazerne. Demonstraties, uitstalling van materiaal etc. Dat de weergoden op deze manier meewerkten zorgde ook voor spreiding van de massa. In de tent zorgde ‘Cut the Crap’ voor de broodnodige muzikale entertainment en de groepjes die wat meer rust wilden hebben zochten een plaatsje in het heerlijke lentezonnetje. Al met al een prima sfeer. Tegen het begin van de avond stroomden de meeste mannen langzaam maar voldaan weer richting poort.
Het is inmiddels ook wel traditie te noemen dat overgebleven consumptiemunten na afloop van de reünie worden gedoneerd aan een goed doel. Voor de reünie 2017 heeft het bestuur van de Stichting Commandoreünie 2017 gekozen voor de Stichting Hulphond Nederland. Deze stichting helpt mensen met een fysieke of geestelijke zorgvraag door de inzet van een hulphond, die isolement voorkomt en een nieuw perspectief biedt. Eén van de doelgroepen zijn veteranen en andere geüniformeerde beroepen met Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS).
Het KCT en de Commandostichting kunnen trots zijn op de uitvoering van deze fantastische happening en op al die mannen en vrouwen van het Korps en de vrijwilligers die het voorwerk deden en op deze dag de gastheren en gastvrouwen waren. Complimenten alom, ze hebben werkelijk overal aan gedacht. De maten kunnen (en moeten) er weer vijf jaar tegen!…
Leave a Reply