Kennismakingsdagen Luchtmobiel

Met 58 man staan ze klaar op het station Arnhem om met de gereedstaande busjes naar de Oranjekazerne in Schaarbergen gereden te worden. Beernt Sietsma van Dutch Defence Press is er bij als ze tijdens deze drie kennismakingsdagen (KD) de eerste stappen zetten om hun droom te verwezenlijken. Voor een gedeelte van de enthousiaste groep wordt binnen enkele uren desalniettemin duidelijk dat ze op weg zijn naar een teleurstelling.

De groep is duidelijk niet aan elkaar gewend. Een beetje schuchter staan ze bij elkaar te wachten om het gebouw in te gaan waar ze zich moeten registreren. Ook al deelt de korporaal achter de tafel duidelijk mee dat er koffie en thee klaar staat om gedronken te worden, toch waagt in de eerste 20 minuten zich niemand aan het waagstuk dat ‘gamellen’ heet. Nadat er één het initiatief heeft genomen om koffie te halen en had uitgevonden dat je vanwege het ontbreken van een tapkraantje aan de gamellen het bekertje vol moet scheppen met koffie, stond er al snel een rij achter hem om zijn voorbeeld te volgen.

In korte gesprekken met enkele deelnemers blijkt dat iedereen er zin in heeft en zich maximaal heeft voorbereid op wat komen gaat. Er is veel gesport, veel in touwen gehangen en de sit-ups en de push-ups mogen geen belemmering meer zijn in deze start op weg naar de door hen felbegeerde rode baret.

De verwachtingen zijn hoog gespannen en een enkeling waagt zich aan de uitspraak dat hij in augustus de rode baret op zijn hoofd mag zetten, terwijl anderen enige voorzichtigheid in acht nemen. Je weet immers nooit wat er onderweg allemaal kan gebeuren.

Een korte inleiding wordt gegeven door kapitein Marcel Krul, Commandant Bravo Instructie-compagnie School Luchtmobiel, Even later wordt de groep toegesproken door niemand minder dan de commandant van 11 Luchtmobiele Brigade, brigadegeneraal Otto van Wiggen. In zijn speech verteld hij onomwonden dat hij deze mannen nodig heeft om zijn brigade gevuld te houden en dat hij wat dat betreft blij is dat de sollicitatiestop voor zijn brigade is opgeheven. Hij heeft goede hoop, zo rondkijkend, dat een groot deel van deze club in staat zou moeten zijn om de eindstreep te halen.

Dan gaat er vaart in komen. Iedereen haalt een gekleurd hesje met een nummer op en de grote groep wordt verdeeld in kleinere groepjes. De coopertest, de push-ups, sit-ups en de metingen staan deze ochtend op het programma. Beernt besluit een groep te volgen in dit gehele programma.

Het instructiekader neemt het geheel mee naar de appelplaats van de Oranjekazerne waarin ze duidelijke instructies krijgen. Je merkt binnen de groep een zekere spanning waardoor niet alles wat er gezegd wordt ook werkelijk binnenkomt bij de mannen. Enkele vragen die gesteld worden door de groep bevestigen dit. De mannen moeten duidelijk wennen aan de korte maar duidelijke boodschappen van het kader en de militaire manier van werken.
De groepen zullen allemaal de verschillende onderdelen, maar in andere volgorde, gaan afwerken. We lopen naar de sporthal van de Brigade. Daar krijgen de deelnemers 5 minuten de tijd om zich in sporttenue om te kleden.

We beginnen bij de Coopertest. De eis van de Coopertest is duidelijk. Minimaal 2700 meter afleggen in een tijd van 12 minuten. De sportinstructeurs laten de groep eerst even een paar minuten warm lopen voordat de groep bij startlijn verzameld. In de minuten na de start zie je al duidelijke verschillen. Iedereen begint enthousiast, maar de echte lopers scheiden zich al snel van de rest. Van die mannen mag je meer dan 2700 meter verwachten. En dat blijkt na 12 minuten dan ook wel duidelijk. Zoals gezegd, de eis was duidelijk. En er worden geen concessies gedaan op die eis. 2699 meter betekent onvoldoende, 2701 meter betekent goed. Iedereen weet dat en iedereen weet ook heel goed wat zijn resultaat is.

De sit-ups en de push-ups zijn elementen waar een uitleg is gewenst. De sportinstructeurs laten duidelijk zien wat de bedoeling is. Bij de push-ups is dat een rechte rug, de armen op schouderbreedte en de voeten naast en tegen elkaar. Vervolgens het lichaam laten zakken tot het de vuist op de grond van de man die voor je ligt je op de borst raakt.

Toch zie je dat door de spanning enkele details van het verhaal tijdens de uitvoering verloren zijn gegaan. Armen staan te breed uit elkaar, er wordt niet ver genoeg doorgezakt. Het kader is er scherp op om dat te onderkennen en grijpt zo nu en dan ook in. Ook hier geldt: niet goed is opnieuw!

Bij de sit-ups geldt: de duim en wijsvinger houden het oorlel vast, bij het omhoog bewegen komen de armen voorbij de gebogen benen, en bij het neerkomen ga je helemaal gestrekt. Het hoofd komt daarbij op de grond. Ook hier grijpt het kader af en toe in omdat de uitvoering niet conform de eis is.
Dat de spanning, zenuwen of hoe je ook wilt noemen een rol speelt in het geheel blijkt wel als er een stel kerels is vergeten de resultaten te tellen.

Na de metingen van het lichaamsgewicht, lengte en vetpercentage wordt de groep gescheiden. Achttien mannen mogen naar de Fly-Inn op de kazerne.

Ondertussen verplaatst de rest zich naar het tentenkamp van School Luchtmobiel. Het wordt de kerels die naar de Fly Inn moesten snel duidelijk: voor hen is dit avontuur afgelopen. Iedereen wist ook wel waarom. De eisen zijn niet gehaald. Kapitein Krul legt uit waarom dit harde eisen zijn en waar de Luchtmobiele Brigade voor staat. In de vragen die hij stelt over de voorbereiding op deze dagen komt snel naar voren dat dit onvoldoende is geweest en dat deze kenningsmakingsdagen toch zijn onderschat. De kortste afstand die is gelopen was 2300 meter terwijl de beste loper 3250 meter heeft afgelegd.

De komende dagen worden gevuld met fysieke en mentale uitdagingen. Het instructiekader wordt wat norser en dat alleen al levert de nodige uitdagingen op. Toch zie je veranderingen in de groep plaatsvinden. De mannen raken meer op elkaar in gespeeld, durven eerder vragen te stellen en gaan sneller aan het werk. Ze beginnen te voelen dat tijdverlies altijd in hun eigen nadeel is. Net zoals tijdwinst in hun voordeel zal zijn.

Op donderdagochtend bleek het voor 3 man te veel te zijn of is hun duidelijk geworden dat een functie binnen 11 Luchtmobiele Brigade toch niet is wat ze zoeken. Zij maakten daarom gebruik van de uitstapmogelijkheid.

Na een uitdagend programma stonden uiteindelijk 28 man op vrijdagochtend bij de poort van de Oranjekazerne in Schaarsbergen om de nieuwe lichting AMOL en VAKOL binnen te klappen.

Een indrukwekkend moment voor de mannen.

Een bijzonderheid voor deze lichting was dat de 46 jarige luitenant-kolonel Cas Schreurs uit handen van Commandant Landstrijdkrachten (C-LAS), luitenant-generaal Mart de Kruijf, de rode baret kreeg uitgereikt.

De overste en de generaal hebben voorheen tijdens hun periode in Afghanistan nauw met elkaar samengewerkt. De overste, afkomstig van het Regiment Huzaren Prins van Oranje, heeft in verband met de bezuinigingen binnen Defensie een nieuwe plek gevonden bij 11 Luchtmobiele Brigade. Hij zal daar de leiding op zich nemen van 11 Infanteriebataljon (Air assault) ‘Garderegiment Grenadiers en Jagers’.

We laten één van de deelnemers die gedurende de kennismakingsdagen is gevolgd aan het woord:
“Voor mij was het bijzonder om positief advies te ontvangen. Ik ben al een jaar bezig om binnen defensie te komen. Veel trainen en voorbereiden en zoals je weet, moet je soms ook andere dingen laten omdat trainen voor gaat.

Ondanks dat het vrijdag de 13de was, voelde het voor mij meer als een geluksdag dan pechdag, en aangezien ik de dag erna, 14 januari mezelf een jaartje ouder mocht noemen kon mijn weekend niet meer stuk. Ik ben 26 jaar geworden, de leeftijdsgrens voor LMB. Ik had 1 kans, dus het was erop of eronder.

De KD heeft mij een heel helder beeld gegeven over de eenheid en organisatie. Het is niet makkelijk om een militair te zijn. Ik heb nog meer respect gekregen voor de mannen met een rode baret. De training is soms gruwelijk, dat hebben we op de KD al meerdere malen mogen meemaken. En dan kun je niet opgeven omdat je moe bent, je moet altijd doorgaan. Kan je dit niet? Dan hoor je niet bij deze unieke eenheid.

Voor mij rest nu niets meer dan het sollicitatie traject in te gaan. Kapitein Krul gaf iedereen het advies om eerst thuis na te denken, en dan pas een beslissing te maken. Ik had al een vermoeden dat dit is wat ik wil, maar advies van een kapitein laat je niet links liggen. Ik was bekaf, vermoeid en had overal pijn, maar toen ik in de trein zat op weg naar huis miste ik het al. Dit is wat ik wil doen, en ik hoop in augustus deel uit te gaan maken van een lichting die deze eenheid nog sterker maakt.”

Kamil is eén van de kerels die in de komende periode, tot aan het behalen van de rode baret worden gevolgd. Hou de site daarom goed in de gaten om het reilen en zeilen van Kamil op zijn weg naar de rode baret te kunnen volgen.
Kamil is één van de 13 kerels die een positief advies kregen om te solliciteren naar een functie binnen de Luchtmobiele Brigade.

De kennismakingsdagen zijn niet uniek binnen de Landmacht. Het Korps Commandotroepen (KCT) hanteert deze door hun beproefde selectiemethode al enige tijd, en met succes.

De vulling van de parate compagnieën is voor de brigade belangrijk. De brigade verkeert in een uitzonderingspositie in deze periode van strenge bezuinigingen binnen Defensie. Zij mag namelijk als enige KL-eenheid burgers werven om functies binnen de brigade te vervullen.

De gedachte achter de kennismakingsdagen is veelledig. Enerzijds biedt het de man die interesse heeft in een militaire functie de gelegenheid om eens in de keuken van het militaire leven te kijken. Anderzijds biedt het de brigade de gelegenheid om te kijken of de man wel geschikt is om een dergelijke zware functie te vervullen.

Niet alleen wordt daarmee het uitvalpercentage in positieve zin beïnvloedt, maar vooral het kostenaspect speelt hierin een grote rol. Het rekensommetje is relatief simpel. Op deze kennismakingsdagen zijn 58 mannen opgekomen. Als de hele club zonder kennismakingsdagen zou zijn opgekomen wordt er ca. € 10.000,- per persoon besteedt aan PGU, legering, keuringskosten etc.

Als er net zoveel uitvallers zouden zijn als op deze kennismakingsdagen zou dat een verlies betekenen van € 180.000,-. Als een man gedurende de opleiding, de Algemene Militaire Opleiding Luchtmobiel (AMOL), uitvalt, is er € 38.000,- aan hem uitgegeven. Als we dit doortrekken naar de aantallen positieve adviezen dan zou dit inhouden dat er € 570.000,- is uitgegeven aan mannen die de opleiding niet afmaken. Opgeteld bij de eerste selectie zou dat een besparing opleveren van € 750.000,-.

Natuurlijk kunnen er nog steeds onder deze club uitvallers komen gedurende de opleiding. Het is een bewezen feit dat dit niet meer in verhouding staat tot het oude selectiesysteem.