In korte tijd zijn er verschillende operaties uitgevoerd in het zuiden van de ‘Nederlandse’ provicie Al Muthanna in Irak. De grootste en meest aansprekende is Operatie Buzzard. Samen met Britten, Amerikanen en Italianen zijn Al Muthanna en de naastgelegen provincie Najaf uitgekamd op drugs- en wapensmokkelaars en mogelijke terroristen.
Operatie Knock Out: Op 8 oktober 2004 vertrekt vanaf Camp Smitty in As Samawah een kolonne naar het zuiden. Twee locaties in de woestijn moeten bezocht worden. Op deze plaatsen zijn waterputten geslagen en dus komen de bedoeïnen hier naartoe om de dorst van hun schapen, kamelen en zichzelf te lessen. Wegen naar de plaatsen worden door de eenheden in de ground move op verschillende plaatsen afgezet middels vehicle check points (VCP’s). Voertuigen van het antitankpeloton dat mee is, zijn met hun zichtmiddelen zeer geschikt om ook ’s nachts bewegingen in de woestijn en op de weg waar te nemen.
Een dag later landen om zeven uur in de ochtend twee Cougars van de Koninklijke Luchtmacht en een Chinook van de Britten op de twee aangegeven locaties. De militairen die eruit komen beginnen aan een zogenaamde Knock-Talk-Search. De actie die hier uitgevoerd wordt is een soft knock, wat inhoudt dat er niet zomaar huizen doorzocht worden, maar dat eerst gevraagd wordt of de militairen naar binnen mogen. Majoor P. Hageman, Hoofd sectie 3 van 13 (NL) Battlegroup, leidt de actie. “De huizen die we doorzoeken zijn eigenlijk meer lemen hutjes. Vier muren en een dak, meer niet. Heel veel kunnen ze er dus ook niet verbergen.” De militairen zijn op zoek naar wapens en drugs. Wapens zijn gauw gevonden, maar niet die waarnaar ze op zoek zijn. Hageman: “De bedoeïnen dachten dat we hun wapens in kwamen nemen die ze ter zelfverdediging in bezit hebben. Dat was niet onze bedoeling. Toen ze dat eenmaal doorhadden waren ze heel open en blij. We kregen alle medewerking, maar hebben niks aangetroffen.” Een andere reden voor de bevolking om blij te zijn met de actie is de aanwezigheid van een ziekenauto en de Explosieven Opruimingsdienst (EOD). Met het ‘plakken van pleisters’, het geven van geneeskundige steun, en het uitdelen van flessen water werden de hearts and minds van de bevolking gauw gewonnen. De EOD heeft de directe omgeving van de oases wat veiliger gemaakt door wat clustermunitie uit de Golfoorlog op te ruimen.
Operatie Knock Out diende twee doelen. Enerzijds moet de operatie de zichtbaarheid van en het draagvlak voor de Nederlandse Battlegroup in het zuiden van Al Muthanna vergroten. De militairen zijn niet op zoek naar ‘kleine’ smokkelaars van drank, drugs en wapens, maar naar de ‘grote jongens’ en Anti-Iraqi Forces (AIF) elementen. Anderzijds diende Knock Out tevens als een generale repetitie voor de dagen daarop, waarbij Nederlandse, Britse, Amerikaanse en Italiaanse eenheden in de provincies Al Muthanna en Najaf gezamenlijk een soortgelijke actie uitvoeren over meerdere dagen. Tijdens Knock Out kon er fijnafstemming plaatsvinden met de betrokken Britse eenheden.
Operatie Buzzard: Het doel van de operatie was gezamenlijk met de Iraqi Border Police (IBP)optreden en smokkel en AIF-activiteiten afschrikken door middel van presentie en zichtbaarheid. De acties waren zoveel mogelijk intel driven (direct reageren op inlichtingen, red.) Omdat smokkelaars en AIF-elementen makkelijk via de naastgelegen provincie Najaf alsnog de grens tussen Saudi Arabië en Irak zouden kunnen oversteken is ervoor gekozen om de operatie ook in die provincie uit te voeren. Omdat de Nederlandse militairen geen acties mogen uitvoeren in Najaf werd deze taak door de Britten overgenomen. Hageman: “We hadden het plan om in het zuiden te opereren al eerder klaarliggen. Door de gebeurtenissen in Ar Rumaythah in augustus is het plan even in de ijskast gegaan. De multi-nationale divisie (MND(SE)) heeft hem er weer uitgehaald. Daardoor zijn wij nog steeds leading in de operatie en niet zoals misschien te verwachten, de Britten. De Iraakse grens wordt al langer door de Amerikanen in de gaten gehouden, met name de grens met Syrië en die met Iran.”
De operatie is redelijk bijzonder te benoemen alleen al door de omgeving waarin het zich allemaal afspeelt. Kilometer na kilometer niks dan zand en stenen af en toe doorkruist door een weg. Maar er is meer wat Operatie Buzzard bijzonder maakt. Leider van de operatie, majoor Hageman: “We hebben niet ver van de grens met Saudi Arabië en met Najaf een Forward Operating Base (FOB) ingericht en bij mijn weten is het de eerste operationele FOB in de geschiedenis van 11 Air Manoeuvre Brigade. De FOB is een aspect uit het Air Manoeuvre concept dat we hier hebben toegepast. Het uitvoeren van een FOB was één van de nevendoelstellingen, evenals het testen van de verbindingen, het werken met een airdrop en het joint en combined optreden.” In de FOB waren verschillende elementen aanwezig. Een opsroom samen met de Britten van 40 Royal Marine Commando, herstelcapaciteit en geneeskundige capaciteit inclusief twee Amerikaanse Blackhawk helikopters voor de medevac. Bevoorrading vond veelal door de lucht plaats. Omdat de hele operatie uitgevoerd is met grondgebonden eenheden in samenwerking met helikopters en door eenheden van verschillende nationaliteiten, is het een joint en combined operatie. Dat is dus precies waar de Luchtmobiele Brigade en de Tactische Helikopter Groep de afgelopen jaren zoveel op hebben geoefend. De verwachting is dan ook dat dit in de toekomst alleen maar meer zal voorkomen.
Dag en nacht gingen de patrouilles en de VCP’s door. De bevolking in het operatiegebied leek het niet erg te vinden. Hageman: “De contacten met de lokale bevolking waren heel positief. De IBP had ons gevraagd om ze te steunen omdat ze zichzelf onderbemand en onderbewapend vinden. We hebben ook aan hearts and minds gewerkt. We hebben speelgoed aan kinderen uitgedeeld, maar we hebben ook UXO’s opgeruimd waaronder een 500-ponder. Er is door helikopterpiloten ook een MLRS-raket gevonden die we nog onschadelijk gaan maken. Van weerstand bij de bevolking was niks te merken. Het is natuurlijk ook niet heel erg moeilijk voor mensen die ons niet goed gezind zijn om ons te ontwijken. Alleen al de grens van Al Muthanna met Saudi Arabië is circa 300 kilometer lang. Voor de hele provincie heeft de IBP de beschikking over 200 mensen die licht bewapend zijn. Dat is erg weinig voor zo’n groot gebied. Er zullen nog zo’n 400 mensen bij gaan komen en acht grensposten zodat dat totaal op elf komt. Tijdens Operatie Buzzard hebben we nauw samengewerkt met de IBP. We hebben gezamenlijk patrouilles uitgevoerd en VCP’s ingericht.”
Langs de grens: Terwijl Operatie Buzzard vol aan de gang is gaat een patrouille vanaf Camp Smitty naar de grens. In drie dagen tijd gaat de patrouille de grensposten af om te inventariseren waar de actuele problemen liggen, na te gaan welke wijze van optreden de IBP hanteert en of de inventaris geschikt en in voldoende mate aanwezig is. Commandant van de patrouille is kapitein J. Steller als liaison officier van de Nederlandse Battlegroup belast met de grenspolitie. “Naast de inventarisatie hadden we ook tot doel de verbindingen van de grensposten op orde te brengen. Er zijn in totaal drie grensposten en die liggen ongeveer honderd kilometer uit elkaar zonder enig verbindingsmiddel. Ook met de posten in het achterliggende gebied hadden de grensposten geen verbinding. Alleen als de posten bezocht werden, kreeg het personeel wat informatie. Dat is natuurlijk niet werkbaar als je zo’n lange grens in de gaten wilt houden. Wij hebben HF-radio’s ingebouwd op de forten en in de voertuigen. Nu kunnen ze altijd verbinding hebben.”
Zoals met alles is het leveren van materieel of apparatuur niet voldoende. Er zal de gebruiker ook geleerd moeten worden hoe hij het materieel moet gebruiken. Steller: “De verbindingsspecialist van de Nederlandse Battlegroup heeft het personeel van de IBP opgeleid op deze radio’s. Nu ze de radio’s hebben, blijkt dat ze nog wat aanvullende instructie nodig hebben. HF radio’s moeten overdag op een hogere frequentie zenden dan ’s nachts. Daarom hebben we een frequentieplan voor ze gemaakt zodat ze precies weten welke frequentie ze op welk moment van de dag moeten gebruiken.”
“De IBP is professioneel, maar te klein voor de taken die ze opgedragen hebben gekregen. Gedurende SFIR 4 hebben we samen met de MND (SE) gehamerd op uitbreiding van de IBP in Al Muthanna. Nu komen er acht forten en 400 mensen bij. Daarnaast proberen we de samenwerking tussen de IBP en de Iraqi National Guard (ING) te verbeteren zodat ook het achterland gedekt is. Het enige wat wij kunnen doen is onze bevindingen kenbaar maken bij de Iraakse autoriteiten. Na de machtsoverdracht ligt immers daar de verantwoordelijkheid. De Iraakse overheid neemt die verantwoordelijkheid ook. Hierdoor is de invloed van de coalitietroepen verminderd en verschuift onze taak naar het monitoren en adviseren, in dit geval van de IBP.”
Resultaat: Ondanks het feit dat de operatie een sucecs te noemen is, verliep niet alles zoals gepland. Hageman: “Eén van de grensposten waar onze verkenners zaten ligt bij het drielandenpunt. Dat bleek voor de helikopters te ver weg om vanaf de FOB te vliegen. Daar hebben we wat aanpassingen moeten doen zodat ze toch bevoorraad konden worden.” Eén van de zaken die de eenheden hard nodig hadden, waren banden. Door de scherpe stenen in de woestijn gingen er meer banden lek dan ze op de voertuigen mee konden nemen. Die moesten dan weer door de lucht aangevoerd worden. Ook de eerste airdrop had niet het gewenste resultaat. “Er werd een Amerikaanse C-130 Hercules speciaal vanuit Baghdad ingevlogen. De verkenners rekenden op voedsel, water en brandstof, maar er kwam een pakket naar beneden waar te weinig water in zat en helemaal geen brandstof. Het is vervelend, maar dat soort dingen gebeuren.”
Na zes dagen in de woestijn zijn er tijdens Operatie Buzzard geen grote hoeveelheden wapens of drugs gevonden en zijn er geen mensen aangehouden. Toch is majoor Hageman niet ontevreden. “Dat er geen wapens en drugs gevonden zijn is niet vreemd. Ondanks dat inlichtingen wijzen op de aanwezigheid hiervan, is het nog steeds heel moeilijk om precies te bepalen waar die wapens en drugs zijn. Dat wisten we van tevoren. De opzet was ook om zichtbaar aanwezig te zijn en dat is gelukt. Hierdoor wordt het smokkelaars al moeilijker gemaakt. Ze zullen zich realiseren dat de coalitietroepen aanwezig kunnen zijn en daar rekening mee houden. De kans dat je iemand oppakt is heel klein.”
Leave a Reply